Un dos deportes que máis gloria olímpica deu á delegación española é o piragüismo. No taboleiro de metais só é superado pola vela. Ao longo da historia achegou 19 medallas, e moitas delas teñen protagonismo galego. 

Alá polo 1976 foi o K4 do lucense Ramos Misioné o que conseguiu unha prata que ben puido ser ouro por milésimas. Misioné repetiu metal catro anos máis tarde cando pendurou o bronce en Moscova no K2 xunto a Herminio Menéndez. 

No 1984 Enrique Míguez, de só 19 anos, acadou un bronce co que ninguén contaba no C2. A partir de aí foron anos na escuridade ata que apareceu a figura de David Cal. 

Cal devolveu ao piragüismo español á gloria coas medallas de ouro e prata nos Xogos de Atenas. Logo chegarían dous ouros en Pequín e o quinto da súa carreira en Londres. Ata hoxe, día no que o tamén padexeiro Saúl Craviotto logrou a súa quinta medalla olímpica, era o deportista máis laureado (en solitario) do olimpismo español. 

En 2008 chegaría o ouro de Carlos Pérez Rial, "Perucho" no K2 500 xunto a Craviotto. E tamén co catalán acadaría o ouro o viveirense Cristian Toro no Río, en 2016. 

Tokyo 2020 trae tres medallas máis para o deporte galego. A máis especial é a de Teresa Portela, prata nos seus sextos Xogos Olímpicos. Pero tamén ten un gran significado a de Germade e Arévalo ao ser o K4 500 a proba raíña.