O emperador Naruhito do Xapón proclamou este martes o seu ascenso ao Trono do Crisantemo nunha cerimonia celebrada no Palacio Imperial de Toquio ante invitados de todo o mundo, e que ofreceu un inusual indicio aos ritos da milenaria dinastía nipoa.

Nunha xornada chuviosa e declarada festividade nacional, o novo emperador nipón protagonizou un acto solemne duns 30 minutos de duración, co que se completan os principais fastos da súa entronización tras herdar o cargo do seu pai, Akihito, o pasado maio.

O momento central do acto tivo lugar cando os chambeláns descorreron as cortinas do trono Takamikura, mostrando así a un inmóbil Naruhito ataviado co traxe cerimonial marrón avermellado que só poden vestir os emperadores, e ante as profundas reverencias dos asistentes.

Este trono octogonal, usado desde o século VIII en cerimonias de entronización e decorado cun  dosel de 6,5 metros de altura e motivos de animais mitolóxicos, situábase no centro da Sala do Piñeiro do Palacio (Matsu non Ma), onde só puideron presenciar o acto de preto os membros da familia imperial nipoa.

Noutro trono máis baixo ca o do emperador compareceu a emperatriz Masako, quen continúa recuperándose dunha longa depresión inducida pola tensión, e vestida cun quimono de doce capas con tons pálidos e avermellados que evocan o sol no seu punto álxido, ademais dun elaborado recollido de pelo.

A cerimonia desenvolveuse nun silencio absoluto, só roto polos toques de instrumentos tradicionais que marcaban os tempos, e polo discurso do emperador que foi seguido dos tradicionais banzai (Longa vida ao emperador) gritados polo primeiro ministro, Shinzo Abe, e polas salvas de canón.

"Agora, nesta cerimonia, fago a proclamación de entronización ante quen está dentro e fóra do Xapón", dixo Naruhito, quen tamén se comprometeu a cumprir coas súas funcións constitucionais, limitadas a ser "símbolo da nación" e "unidade do pobo xaponés".

O emperador tamén tivo palabras de recordo ao seu pai e fixo votos en favor da "felicidade do pobo xaponés e a paz do mundo", durante unha cerimonia histórica retransmitida en directo pola cadea estatal NHK.

Os aproximadamente 2.000 invitados entre representantes políticos nipóns e dignatarios internacionais contemplaron esta escena desde outras estancias do palacio, e a través de ventás alén do patio do Palacio Imperial ou de pantallas, debido ao reducido tamaño da Sala do Piñeiro.

En primeira fila entre os invitados estaban sentados monarcas como os reis de España, Filipe VI e Letizia, entre outros xefes de Estado e de Goberno duns 70 países de todo o mundo.

Durante a cerimonia luciu o sol sobre o ceo de Toquio, despois de que en horas previas caese unha intensa choiva sobre a capital mentres os invitados ían chegando ao palacio e á vez que os emperadores foron a presentar pregarias á principal deidade sintoísta, Amaterasu, nun santuario dentro do Palacio.

A expectación dos xaponeses e o interese mediático cara ao evento celebrado a porta pechada no Palacio foron inferiores ao que suscitou o rito de acceso ao cargo de Naruhito do pasado 1 de maio, un acto que tamén conlevou o comezo no calendario nipón dunha nova era, Reiwa.

Algúns curiosos equipados con paraugas acudiron ao exterior do recinto amurallado do Palacio Imperial para contemplar a trasfega de coches oficiais e forzas de seguridade.

O programa deste martes incluía inicialmente unha caravana na que Naruhito e Masako ían desfilar en convertible polas rúas de Toquio, pero a única ocasión que tiñan os xaponeses para ver de preto aos seus novos emperadores foi atrasada ao próximo 10 de novembro por decisión do Goberno por mor dos estragos causados por un recente tifón.

A cerimonia, coñecida en xaponés como Sokuirei Seiden non gi, seguiu o mesmo patrón que as celebradas para o ascenso ao trono de Akihito en 1990 e de Hirohito en 1928, aínda que esta última tivo lugar en Kioto e non contou cun amplo número de invitados estranxeiros.

Os ritos de asunción do cargo de emperador e de ascenso ao trono da dinastía reinante máis antiga do mundo celebráronse por separado e seguindo a mesma liturxia desde o século IX.