EFE

A xustiza francesa absolveu este mércores o histórico dirixente etarra José Antonio Urrutikoetxea do delito de pertenza a unha organización terrorista entre 2011 e 2013 porque nese período, e mesmo ata que leu o comunicado de disolución da banda en 2018, a súa acción na ETA non foi terrorista.

O Tribunal Correccional de París deu indirectamente credibilidade na súa sentenza ás alegacións de Josu Ternera, que no xuízo en xuño dixo que saíra da banda en 2006 porque quería o abandono da violencia e desde entón os vínculos que tivo con outros membros eran con ese obxectivo.

O tribunal, que non era competente para xulgar a presenza durante boa parte dese período de  Urrutikoetxea en Noruega xunto aos etarras Iratxe Sorzábal e David Pla para tentar negociar co Goberno español, que non quixo acudir, concluíu que non hai nada nese período que se lle poida reprochar penalmente.

En concreto, a presidenta do tribunal lembrou, ao ler a sentenza, que desde maio de 2005 non se atoparon nin pegadas súas nin ADN en vivendas ou en coches usados por outros membros da banda, como tampouco hai probas de que mantivese contactos con eles, máis aló do episodio de Noruega.

E engadiu que o feito de que vivise na clandestinidade non significa que estivese implicado nunha acción que poida caracterizarse de terrorista xa que, entre outras cousas, nin tiña armas nin documentos falsos nin utilizaba coches roubados como era habitual dentro da ETA.

As tres xuízas que compoñían a sala deron así credibilidade ás afirmacións do propio  Urrutikoetxea, que durante o xuízo celebrado en xuño asegurara que deixou a organización terrorista en 2006 por disensións coa dirección, xa que consideraba entón que había que poñer fin á violencia.

En calquera caso, as maxistradas quixeron deixar claro que, aínda que a banda fixese declaracións desde 2010 sobre o abandono de violencia, iso non eximía da cualificación de terrorista ás accións de ETA desde entón.

Segundo o seu razoamento, a ETA entón atravesaba unha fase "caótica", algúns dos seus membros actuaban "pola pacificación" e a estes non se lles poden reprochar delitos de terrorismo. "O obxectivo duns e outros non era necesariamente idéntico", fixo notar a presidenta do tribunal.

Tras a lectura do veredicto, Josu Ternera, de 70 anos, fundiuse nun abrazou co seu avogado, que máis tarde ante a prensa manifestou a súa satisfacción e o seu alivio, e felicitouse porque as xuízas argumentaron a súa decisión "con motivacións que non son rebatibles".

"O principal é que o tribunal recoñeceu que no período que nos ocupaba, na ETA había loitas e que algúns dentro da ETA traballaban para poñer fin ao conflito. O simple feito de ter contactos coa ETA non equivale a un acto de terrorismo", explicou o avogado.

"Puidéronse ter contactos coa ETA neste período -engadiu- pero non con fins terroristas, senón para poñer fin a un conflito armado. É o que fixo Urrutikoetxea, que tivo un papel central neste proceso de paz", insistiu.

A absolución supón un serio revés para a Fiscalía, que pedira unha condena de cinco anos para el. Aínda que a Fiscalía pode recorrer a sentenza e pedir un novo xuízo ante o Tribunal de Apelación de París, os argumentos da sentenza marcan unha inflexión na xurisprudencia en Francia sobre a organización terrorista.

Josu Ternera fora xulgado e condenado en rebeldía a oito anos de cárcere en 2017 por estes mesmos feitos. Despois da súa captura en maio de 2019 nos Alpes franceses, como é o seu dereito, pediu que se repetise o proceso na súa presenza.

Ten pendente outra causa pendente ante a xustiza francesa nun xuízo que se celebrará os próximos 13 e 14 de setembro no Tribunal de Apelación de París.

Tamén é consecuencia doutra sentenza que recibiu en rebeldía en 2010 a sete anos de cárcere pola súa presunta implicación na ETA entre 2002 e 2005, é dicir, antes do momento en que el mesmo dixo que deixou a banda.

Urrutikoetxea, que está en liberdade condicionada desde finais de xullo de 2020 despois de pasar algo máis de 14 meses en prisión preventiva e que desde comezos do verán puido trasladar a súa residencia de París ao País Vasco francés grazas á flexibilización das regras de control, debe render contas ante a xustiza española.

A xustiza francesa deu o visto e prace definitivo a dúas demandas da Audiencia Nacional de Madrid para xulgalo pola súa implicación no atentado en 1987 contra a casa cuartel da Garda Civil de Zaragoza, no que houbo once mortos, e polo financiamento da ETA a través das 'herriko tabernas'.