Nunca un goberno de España dependeu tanto dos independentistas coma o futuro goberno de Pedro Sánchez, se é que chega a habelo. E o goberno que saia —insisto, se chega a saír— sairá nunhas condicións que por agora parecen lamentables. Por dicilo cunha frase dun compañeiro esta mañá no xornal ‘El Confidencial’, todo apunta a conseguir un goberno e desarmar o Estado. Paréceme un bo resumo.

Onte estabamos en que hoxe podía ser un día decisivo. Así foi ata que falou a voceira de Esquerra Republicana e dixo que non habería acordo ata xaneiro. Adeus á data de Nadal en que se quería brindar na Moncloa. Adeus Aninovo, que teremos que pasar tamén, probablemente, sen pacto acordado. As malas linguas comezan a falar do día 20 de xaneiro como data máis probable da investidura. É dicir, que seguimos cos cálculos de data, pero sen saber nada do que se fala nin en que están estancadas as conversas.

A min o que me parece significativo é o que dixo a voceira Marta Vilalta: “A activación da vía política implica parar a vía xudicial” e pediulle ao PSOE que teña un xesto nese terreo. Estamos outra vez, coma sempre, na reclamación dun xesto. E que xesto pode haber na vía xudicial? Teño escrito por aí que non pode haber outro que convencer a Fiscalía de que non recorra contra a clasificación dos presos, que se fará un día desta semana. Hoxe podo ler nalgún xornal de Madrid que Sánchez está disposto a cambiar a fiscal xeral do Estado, que sería unha concesión discutible pola intención, polo que supón de rendición e porque un goberno en funcións non debe facer esa substitución. Sobre todo, se se trata dunha condición do independentismo.

Todo o demais, dende a inmunidade de Junqueras á de Puigdemont, pasando pola sentenza de Torra, que tamén debe estar a caer, non depende do poder executivo, senón dos xuíces. E mal principio sería que se tratase de presionar os xuíces coa finalidade de conseguir unha investidura. Se iso se fixese, adeus á división de poderes, que é unha das esencias da democracia. E ademais, o Estado non se pode desarmar legalmente por unha necesidade puntual de investir un presidente. Facelo sería delito, supoño. Pero sería unha desproporción que, se se me permite o cualificativo, habería que cualificar como pouco decente. Non hai proporción entre nomear un presidente do goberno e ceder en cuestións de Estado.

Iso, no que sabemos, benquerido Valiñas. Da autodeterminación, que tamén está por riba da mesa, non queremos nin falar. Todo chegará.