Está escrito. Estamos no epicentro do verán.

"Agosto..."
.
En Santiago hai barrios feitos un deserto de persianas metálicas que esconden teléfonos que ninguén colle...

Claro que outros seguen medio pendentes do móbil e non lles queda outra que abrir momentaneamente.

"Porque teño un mantemento cunha empresa e hoxe teñen un problema, así que, aínda que estea de vacacións, teño que solucionalo. Triste de vida de autónomo!".

Máquinas paradas nas instalacións deportivas municipais e xente que limpa como máquinas.

"Pecha quince días para facer limpeza a fondo e volver empezar."

Pecha todos os anos contra estas mesmas datas.

"Porque é cando menos usuarios hai, a xente está de vacacións."

Un quince de agosto que tradicionalmente serve de lanzadeira para as vacacións.

"Aquí en Santiago non queda ninguén e tamén hai que descansar."

E este mércores laborable tocaba despedirse da clientela.

"Aproveitamos a ponte e collemos doce días."

Os viandantes fíxanse nos carteis das vacacións. Os peregrinos do camiño portugués atopan case todo pechado.

"É unha mágoa para quen chega á cidade. A ver se diante hai algunha opción para o disfrute."

Non hai nada de pena na soidade da rúa, nin nas portas pechadas de quen escapou felizmente a descansar. E tampouco hai pena ningunha nos que aproveitan a tranquilidade para traballar a gusto.

"Decidimos vir pintar agora, xusto cando todo o mundo está de vacacións."

Cando case todo o mundo está de vacacións.