Xa que estamos a venres, pídoche permiso para facer unha especie de balance político da semana. A dose de coronavirus estivo e estará nesa xuntanza que, melindre sanchista, poderiamos chamar a 'Mesa do reencontro'. Pasada a primeira resaca, podemos dicir que ao Goberno central xa lle deu o primeiro froito: a aprobación do teito de gasto, que é a antesala dos Orzamentos do Estado. Agora enténdese mellor por que Pedro Sánchez tiña tanta présa en celebrar a primeira reunión da Mesa.

Fronte a un Torra que se amosaba reticente e facía todo o posible por atrasala, Sánchez fixo o único exercicio de autoridade que se lle coñece ante os independentistas: quixo que fose o luns pasado, pero aceptou que fose cando o pedía Torra, dous días despois. Do que se trataba era de que fose antes do xoves, porque o xoves votábase iso no Congreso: o teito de gasto. E o Presidente non se podía arriscar a que chegase ese día sen ter feitos os deberes comprometidos con Esquerra. Saíulle ben: Esquerra viu que se empezaba a falar e que se aceptaban expresións coma esa do “marco da seguridade xurídica”, e abstívose. Teito de gasto aprobado. Triunfo parlamentario. María Jesús Montero, leda coma unhas castañolas. Vía libre para os Presupostos. Un cacho do camiño andado para seguir no poder. Parabéns aos premiados.

Agora, para chegar ao cumio do éxito, que é a aprobación final dos Presupostos, quedan tres ou catro reunións máis. Haberá que poñer algunha nova cenoria aos de Esquerra, vía Rufián, para que sigan votando así. E como xa hai que baixar das musas ao teatro, haberá que facer algunha concesión concreta, que non sempre se vai vivir do xa veremos e do imos por bo camiño. E aí, coidadiño. Coidadiño, porque está medrando diante dos nosos ollos unha oposición moi forte a todo o que sexa saír da lei e da Constitución, como xa se saíu con iso do “marco de seguridade xurídica”. Díxoo con toda claridade onte Felipe González nun debate que tivo con Aznar: saír da lei e da Constitución traerá turbulencias que nos lembrarán outras épocas. E Aznar chegou a cualificar o mero feito de facer a Mesa como “devastador”.

Coidadiño, insisto, porque, ao mesmo tempo que o Goberno cede e se fai forte no poder, estanse creando moitas plataformas contra o Goberno e en defensa de España. Sánchez poderá seguir se a votación de onte é un prólogo da votación dos presupostos. Pero, benquerido Valiñas, o éxito do Goberno a conta da legalidade e a axitación dos contrarios polas cesións aos separatistas pode levarnos a unha seria confrontación.