O actor, bailarín e cantante Enrique Castellón Vargas, máis coñecido como 'O Príncipe Xitano', faleceu aos 88 anos por mor da COVID-19 na residencia de maiores na que vivía, segundo confirmou AISGE.

Inesquecible o seu In the ghetto, inesquecible todo o seu talento, carisma e rabiosa personalidade", sinala a Entidade de Xestión de Dereitos de actores, dobradores, bailaríns e directores de escena nunha mensaxe que alude a unha das súas interpretacións musicais máis emblemáticas e particulares, a partir da canción que popularizou Elvis Presley en primeiro lugar.

Nacido en Ruzafa (Valencia), criouse no seo dunha familia xitana dedicada á venda ambulante e aos tratos de gando e fixo carreira artística en Madrid tras percorrer media España xunto a eles, practicando o cante flamenco e estilos diversos como a zambra e a rumba.

Primo irmán de Sabicas, entre os seus seis irmáns cóntanse ademais o guitarrista Juan José Castellón Vargas e, sobre todo, Dolores Vargas, a Terremoto, a quen acompañou nas súas primeiras cancións, como Penas da gorriona ou Málaga bella.

Aos 14 anos debutou no Teatro Calderón de Madrid no mesmo espectáculo que Lola Flores e moi pouco despois formou o seu primeiro espectáculo, Pinceladas, chegando a converterse nunha gran figura da canción española nos anos 50, pese a que a súa paixón real era o toureo, co que non conseguiu a mesma repercusión.

Con decenas de espectáculos que percorreron varios países ás súas costas, a súa compañía serviu ademais de plataforma de promoción para moitas outras figuras, como Rocío Jurado, Carmen Sevilla ou Manolo Escobar.

Cóntase que foi precisamente nun deses espectáculos cando Escobar escoitou da súa boca por primeira vez interpretar O porompompero e que, coa súa aquiescencia, terminaríao incorporando ao seu propio repertorio.

Unha situación similar repetiuse anos despois con Tengo miedo, que terminou popularizando "a máis grande", e de novo con Obí, Obá, cada día te quiero más, que obtivo maior repercusión na versión que estrearon Gipsy Kings a finais dos anos 80.

Entre os temas que si transcenderon coa súa voz atópanse ¡Ai, mi Dolores!, Tani ou Cariño de Legionario, e versións de Delilah e Obladí, Obladá.

Como actor destacou con papeis como o de Brindis al cielo (1954), o seu primeiro gran rol protagonista, nunha breve carreira que chegou ata o filme Españolear (1969) e na que os seus personaxes a miúdo se presentaban como o Príncipe Xitano.

Sobre ese alcume artístico, el mesmo relatou que o acompañaba desde neno. Louro e de ollos verdes, ataviado habitualmente cunha gorra e unha capa de marinero, alguén confundiu cunha criada a súa nai durante un paseo xuntos en que tivo un incidente cun tranvía. "Señora, pois ten vostede un principiño", conta que lle dixeron á súa progenitora.